Druk

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik een tekst heb geschreven voor Liefdesmoed. Toen mijn vader vorig jaar ziek werd kwam het stil te liggen en na zijn overlijden werd het steeds lastiger om te beginnen. Omdat het steeds langer duurde.
Niet dat ik geen ideeën had om over te schrijven. Die waren er genoeg. Maar het bleek makkelijker om het moment van schrijven uit te stellen dan het daadwerkelijk te gaan doen.

Geen tijd

En nu ga ik toch opeens schrijven, terwijl ik eigenlijk denk dat ik geen tijd heb om te schrijven. Ik heb namelijk het gevoel dat ik het druk heb. En ik heb ook het idee dat ik niet de enige ben. Waarom heeft iedereen het toch zo druk.
Iedereen?
Nou ja, in ieder geval wel veel mensen om me heen en mensen met wie ik interviews lees in kranten en tijdschriften en de mensen op straat die gestrest kijken en de mensen op de fiets en in de auto's die heel snel boos zijn als ik treuzel.
De enige persoon in mijn omgeving waarvan ik het idee heb dat ze het niet druk heeft, dat ze zich zelfs verveelt, is mijn moeder. Sinds het overlijden van mijn vader voelt ze zich vaak alleen. 

Zo veel tijd

Ik heb me er al zo vaak over verbaasd. Doorgaans hebben we als mens best een lang leven, in ieder geval vele jaren, en daar zitten dus ook heel wat uren in en toch hebben we zo vaak het gevoel dat er tijd te kort is. Tijd tekort om al die dingen te doen die we denken te moeten/willen doen. Dingen die nuttig, belangrijk, noodzakelijk, onvermijdelijk, leuk, gezellig, ontspannend zijn. En ze moeten allemaal gedaan worden.

En ik weet ook dat als ik terug kijk op de jaren dat ik me voor hetzelfde geld niet druk had hoeven maken. Het gaat toch zo als het gaat. Het had ook best meer ontspannen gekund. Dat was uiteindelijk waarschijnlijk leuker, gezonder en effectiever geweest.

Maar ben ik dan zo erg?

Nee, ik denk het niet. Ik denk dat ik eigenlijk best normaal ben. Ik denk dat het normaal is om het druk te hebben.
In mijn omgeving/wereld in ieder geval wel.

Maar ik vind het zo jammer. Ik voel me er zo gestrest door.

Met volle aandacht

En dan vraag ik me af hoe het anders kan.

Want ik weet ook hoe het voelt als ik me ontspannen voel. Dan heb ik niet het idee dat ik het te druk heb.

Als ik bijvoorbeeld Biodanza geef of doe, dan heb ik niet het gevoel dat ik het druk heb. Dan ben ik in het moment en is het goed zoals het is. Of als ik mijn andere werk met groepen of mensen aan het doen ben, in trainingen of coaching, dan heb ik ook niet het gevoel dat ik het druk heb. Dan ben ik helemaal bezig, met volle aandacht en is het precies goed zoals het is.

Grappig, ik heb het dus vooral druk als ik thuis aan het werk ben, in mijn eentje, of in mijn vrije tijd.

Haha, zou ik dan meer moeten gaan werken?

Delen is helen

Nou ja. Het is in ieder geval heel fijn om dit allemaal op te schrijven.
Mijn zoon is ondertussen thuis gekomen en zit bij me in de kamer. Hij zegt dat hij weer een lekke fietsband heeft.

Ik heb opeens niet meer het gevoel dat ik het te druk heb. Komt door het schrijven. 

Goh, dat ik daar tijd voor had.