Er wordt voor me gezorgd

Ik denk dat de grootste energie-trekker, al heel lang in mijn leven, het gevoel is van 'ik moet iets doen'.

Dat zit zo diep in mijn systeem.

Van de week was ik me er weer duidelijk van bewust.

Ik had app-contact met Richard, die op zijn werk zat, over onze afspraak later op de dag. Ik schreef hem: 'Don't worry, just relax' En hij antwoordde: 'Dat lukt me prima.'

Die laatste woorden raakten me. Ik legde mijn telefoon weg en ging zitten voelen. Besefte dat ik het eigenlijk tegen mezelf had gezegd: 'Relax, don't worry'.

Moeten

Toen ik tiener was had ik het al: het gevoel dat ik iets moest doen. Dat 'iets' was 'huiswerk maken.' Het gevoel dat ik er nooit genoeg tijd aan had besteed (nou was dat misschien ook wel een beetje zo, maar toch. Ik ben nooit blijven zitten en heb MAVO, HAVO EN VWO achter elkaar gedaan). Zelfs op zondag (de kerkelijke 'rustdag', had ik het gevoel dat ik niet mocht luieren)

Of eigenlijk had ik dit gevoel al op de lagere school. Toen ik nog kind was nota bene. Kwam ook doordat we zo nu en dan huiswerk meekregen. Wat een waardeloos idee is dat eigenlijk. Om kinderen die op de basisschool huiswerk mee te geven. Ze zitten al het grootste gedeelte van de dag op school. Moeten ze ook nog thuis dingen voor school doen. Wat een waanzin.

Meer meer meer

Maar het is, denk ik, niet alleen de 'schuld' van het school-systeem. Het zit zo ingebakken in onze hele manier van kijken in de maatschappij. Het economiedenken. Er moet winst worden gemaakt. Deze winst denken we te halen uit het vergroten van de productie. En dit behaal je weer door meer te doen, meer activiteit te hebben. Dus zo raken we verstrikt in de druk van het doen.

En waar gaat het nu werkelijk om.

Het antwoord is, naar mijn idee simpel. Om liefde en verbinding. Dat weet ik heel goed. 

Ik heb al zo vaak bij mezelf gezien dat ik niet volop genoot van mijn kinderen bijvoorbeeld omdat ik dacht dat ik op dat moment iets te doen had op mijn computer. Iets wat belangrijker leek.

Toen ik mn telefoon aan de kant had gelegd en ging voelen, voelde ik een diep verdriet.

Verdriet om al die verspilde energie en stress in mijn lichaam omdat ik ergens op de achtergrond te vaak het gevoel heb dat het niet genoeg is wat ik doe.

Dat het meer moet. Dat ik iets belangrijks over het hoofd zie. Dat ik lui ben.

En ga nu alsjeblieft niet denken dat ik extreem ben. Dat ik 'erger' ben dan de gemiddelde Nederlander.

Want ik weet zeker dat ik dat niet ben.

Sterker nog, ik weet zeker dat ik - op veel momenten - dieper kan ontspannen dan de gemiddelde Nederlander.

Maar dat dat maakt dat ik ook zo goed kan voelen wanneer ik me niet genoeg ontspan. Dat ik stress heb in mijn lichaam, die feitelijk onnodig is, geen doel dient, slecht is voor m'n gezondheid en voor de mensen om me heen omdat ik er ook niet vriendelijker van wordt.

Heb ik een oplossing?

Soms wel en soms niet.

Ondertussen weet ik heel veel manieren om me te ontspannen en ook om vervuld en dankbaar te zijn over wat ik bereik. Maar in dat laatste zit dus ook een valkuil, omdat het volgende moment er weer wat bereikt moet worden.

Er zijn ook momenten/perioden dat ik deze 'ik moet iets doen'- spanning niet voel. Deze momenten vallen vaak samen met biodanza. Of nadat ik gemediteerd heb. Of gesport of gevreeën. Of wanneer ik in de natuur ben. Of gewoon in mijn grote gele leunstoel zit en naar buiten kijk en van het licht en de kleuren in mijn huis geniet.

Ik voel me helemaal vervuld en ontspannen als ik me verbonden voel met het grotere geheel. Met Liefde. Met energie. Als ik kan voelen dat alles met alles verbonden is. Dat alles energie is. 

Dan is er niks mis, hoeft er niks bereikt of opgelost te worden. Dan is alles al precies goed zoals het is.

Dit is het gevoel waar ik naar verlang als ik me bewust ben van spanning/onrust in mijn lichaam.

Wat zou het mooi zijn als we onszelf en elkaar niet langer meer gek zouden maken met onze prestatiedrang. Dan zou de wereld er heel anders uitzien.

En er zouden heus nog heel veel dingen 'gedaan' worden. Maar dan komen ze voort uit inspiratie, verbinding en liefde.

Daadkracht vanuit het hart.

Mjammie.

Ik blijf oefenen!

❤ Lyan